اختلالات خوردن چیست؟

اختلالات خوردن مشکلاتی هستند که بر رفتارهای غذایی افراد و همچنین نگرش و احساسات آنها در مورد غذا - و در مورد بدن آنها تأثیر می گذارد.

اختلالات خوردن بر سلامت روان فرد تأثیر می گذارد و می تواند آسیب جدی به سلامت جسمی فرد وارد کند.

انواع مختلفی از اختلالات خوردن وجود دارد.

انواع مختلف اختلالات خوردن چیست؟

انواع شایع اختلالات خوردن عبارتند از بی اشتهایی، پرخوری عصبی، پرخوری، و اختلال مصرف غذای اجتنابی/محدود کننده .

بی اشتهایی افراد مبتلا به بی اشتهایی:

عمداً خیلی کم میخورید که منجر به کاهش وزن بدن می شود

ترس شدید از افزایش وزن و ترس چاق به نظر رسیدن دارید

تصویر بدنی مخدوش دارند و حتی زمانی که بسیار لاغر هستند خود را چاق می بینند

افراد مبتلا به بی اشتهایی در مورد اینکه چه چیزی و چه مقدار بخورند بسیار سختگیر هستند. آنها ممکن است تقریباً همیشه به غذا یا کالری فکر کنند.

برای کاهش وزن، برخی از افراد مبتلا به بی اشتهایی روزه می گیرند یا بیش از حد ورزش می کنند. برخی دیگر ممکن است از ملین ها، دیورتیک ها (قرص های آب) استفاده کنند.

بولیمیا افراد مبتلا به بولیمیا:

پرخوری میکنید و از کنترل خارج میشوید که به آن پرخوری می گویند

کارهایی را برای جبران پرخوری انجام دهید، مانند:

پس از پرخوری عمداً استفراغ میکنید که به آن پاکسازی می گویند

از ملین ها، دیورتیک ها، قرص های کاهش وزن، ناشتا یا ورزش زیاد برای جلوگیری از افزایش وزن استفاده کنید

بر اساس فرم بدن و وزن خود قضاوت کنید

افراد مبتلا به پرخوری عصبی (بولیمیا) بسیار بیشتر از بسیاری از افراد (در یک دوره زمانی مشخص) غذا می خورند. اگر فردی به طور مرتب پرخوری و پاکسازی کند، ممکن است نشانه پرخوری عصبی باشد. بر خلاف افراد مبتلا به بی اشتهایی که وزن بسیار کمی دارند، افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است لاغر، وزن متوسط یا اضافه وزن داشته باشند. افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب غذا خوردن و پاکسازی خود را از دیگران پنهان می کنند.

نتیجه گیری

بسیاری از مردم نگران وزن خود هستند. اما افراد مبتلا به اختلالات عصبی وسواس زیادی نسبت به غذا خوردن و وزن بدن خود دارند. بی اشتهایی عصبی (AN) و پرخوری عصبی (BN) اختلالاتی هستند که با الگوهای ناهنجار مرتبط با تغذیه، تنظیم وزن و اختلال در نگرش و ادراک فرد نسبت به وزن و شکل بدن مشخص می شوند. شواهد مختلفی، اختلالات مسیرهای سروتونین (HT-5) را به عنوان نقشی در پاتوژنز و پاتوفیزیولوژی این دو بیماری معرفی می‌کنند. بیش از نیمی از افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی شدید پس از تلاش زیاد، موفق به بهبودی نشده و یا عود بیماری را تجربه می کنند. سیلوسایبین درمانی نوید بخش برای اختلالات خوردن است که با بهبود تفکرات بیمار در مورد غذا، وزن و تصویر بدن منجر به بهبودی پایدار و از بین بردن بیماری می شود.